کیوی سبز(کرکی)
کالری کم، غنی در فیبر
نوشیدنی
پختن
میان وعده
سس
1
مشخصات
2
طعم
کیوی‌های سبز وقتی باز می‌شوند معطر هستند و به صورت خام یا پخته قابل خوردن می‌باشند. کیوی‌های سبز رسیده طعمی روشن، با طراوت، شیرین، ترش و اسیدی با طعم میوه‌ای و ملایم گرمسیری دارند.
3
ارزش تغذیه
کیوی سبز منبع فیبر برای کمک به تمیز کردن دستگاه گوارش و پتاسیم برای بازیابی الکترولیت‌ها و تعادل سطح مایعات در بدن است. کیوی همچنین کلسیم و فسفر را برای حمایت از استخوان‌ها و دندان‌ها، منیزیم را برای کنترل عملکرد اعصاب، آهن را برای تولید هموگلوبین برای انتقال اکسیژن از طریق جریان خون و سایر مواد مغذی از جمله منگنز، مس، روی و اسید فولیک را فراهم می‌کند.این میوه‌ها حاوی ویتامین‌های A، B، C، E و K است
کاربرد
کیوی‌های سبز طعمی تازه، ترش دارند که برای مصارف خام و پخته مناسب است. پوست قهوه‌ای آن خوراکی است، اما اکثر مصرف‌کنندگان پوست پرزدار آن را صرفاً بر اساس ترجیحات خود دور می‌ریزند. کیوی‌ها به طور سنتی از وسط نصف می‌شوند و گوشت آنها با قاشق برداشته می‌شود. همچنین می‌توان گوشت را پوست کنده و به صورت ورقه‌ای مصرف کرد. کیوی‌ها میوه‌های متنوعی هستند و به خاطر طعم‌های تندشان در سس‌ها و تزئین غذاها استفاده می‌شوند. آنها به طور رایج به عنوان رویه‌های خوراکی روی غذاهای دریایی یا خرد شده در مخلوط‌های سالسا مانند روی تاکو استفاده می‌شوند. کیوی‌ها را می‌توان به قطعات بزرگتر برش داد و روی نان تست سرو کرد، به جو دوسر و سایر غذاهای صبحانه اضافه کرد، طعم ترش این میوه، با شکلات تلخ ترکیب مناسبی تشکل می دهد و می‌توان برش‌های آن را به عنوان یک دسر سالم در شکلات آب شده فرو برد و سرو کرد. کیوی همچنین در سس‌ها، چاشنی‌ها و پوره‌ها مخلوط می‌شود. علاوه بر سرو میوه‌ها به صورت تکه‌ای، می‌توان گوشت آنها را پوره کرده و در شیک، اسموتی و آبمیوه استفاده کرد. کیوی را می‌توان به صورت کیک، خرده نان و غیره پخت. همچنین می‌توان آنها را به دسرهایی مانند پودینگ اضافه کرد، در موچی قرار داد یا به سیخ کشید و با شکر آب شده پوشاند. تانگولو یک میان وعده سنتی چینی است. کیوی‌های سبز به طور طبیعی حاوی آنزیمی هستند که گوشت را نرم می‌کند و در مرینیت گوشت‌های کبابی استفاده می‌شوند. همچنین به عنوان همراه غذاهای دریایی یا به صورت گوشت چرخ کرده برای انواع برگر سرو می شود. کیوی‌های سبز به خوبی با میوه‌هایی مانند موز، انبه، توت فرنگی، تمشک، گلابی و نعناع، هالوپینو و گوشت‌هایی مانند گوشت گاو، مرغ و بوقلمون ترکیب می‌شوند.
نژاد و اطلاعات فرهنگی
کیوی در طول تاریخ با نام‌های زیادی شناخته شده است. این میوه در ابتدا در چین یانگ تائو نامیده می‌شد که تقریباً به معنای “هلو آفتابی” است. این نام در قرن دوازدهم میلادی ثبت شده است و بعداً در قرن شانزدهم، لی شیژن، طبیعت‌شناس چینی، در اثر خود به نام بنکائو گانگمو یا خلاصه‌ای از ماتریا مدیکا، این میوه‌ها را با نام میهوتائو فهرست کرد. شیژن در اثر خود توضیح داد که میهوتائو به معنای «میوه ماکاک» است، زیرا کیوی غذای مورد علاقه میمون‌های ماکاک بومی دره رودخانه یانگ تسه بود. وقتی کیوی بعداً کشت آن گسترش یافت و در نیوزیلند کاشته شد، در ابتدا غازتوت چینی نامیده می‌شد. این نام برای چندین سال تا زمان جنگ سرد پابرجا ماند، زمانی که تصمیم گرفته شد نام میوه تغییر کند. غازتوت واقعی گونه‌ی متفاوتی است و بیماری آنتراکنوز را منتقل می‌کند، و صادرات کیوی به کشورهای دیگر را دشوار می‌کند زیرا با میوه‌های غازتوت واقعی اشتباه گرفته می‌شدند. کیوی‌ها در اواسط قرن بیستم برای مدت کوتاهی به ملونت تغییر نام دادند، اما این نام در سال ۱۹۵۹ با ایجاد نام تجاری کیوی فروت تغییر یافت. این نام به جک ترنر از مدیریت ترنر و پرورش‌دهندگان در اوکلند، نیوزیلند نسبت داده می‌شود. ترنر فکر می‌کرد نام کیوی، که نامی مائوری برای پرنده ملی نیوزیلند است، برای میوه‌های قهوه‌ای پرزدار که ظاهری مشابه داشتند، مناسب است. نام کیوی فروت موفقیت‌آمیز بود و به عنوان نام اصلی مورد استفاده در سراسر جهان تبدیل شد. با گذشت زمان، کیوی فروت در کشورهای خارج از نیوزیلند به کیوی کوتاه شد.
جغرافیا و تاریخ
کیوی‌ها بومی چین هستند و در جنگل‌های کوهستانی دره رودخانه یانگ تسه یافت می‌شوند. از نظر تاریخی، این میوه‌ها برای اهداف دارویی مورد استفاده قرار می‌گرفتند و به دلیل خواص تغذیه‌ای‌شان ارزشمند بودند. کیوی‌ها برای اولین بار در قرن دوازدهم در دوران سلسله سونگ ثبت شدند و بیشتر به جای کشت، به صورت وحشی رشد می‌کردند. در سال ۱۹۰۴، مری ایزابل فریزر، مدیر مدرسه‌ای در نیوزیلند، دانه‌های کیوی را از سفرهایش در چین به نیوزیلند آورد. گفته می‌شود فریزر این دانه‌ها را از کلیسای اسکاتلند در ییچانگ چین به دست آورده است. فریزر سرانجام بذرها را به الکساندر آلیسون، کشاورز نیوزیلندی، داد که آنها را در مزرعه خود در نزدیکی وانگانویی کشت کند. گیاهان آلیسون اولین بار در سال ۱۹۱۰ میوه دادند و میوه‌ها برای گسترش کشت، بین سایر کشاورزان نیوزیلندی به اشتراک گذاشته شدند. تقریباً همزمان با معرفی کیوی به نیوزیلند، بذرهایی نیز توسط محققان کشاورزی برای کاشت آزمایشی به بریتانیا و ایالات متحده منتقل شد. این کاشت‌ها در نهایت ناموفق بودند و نیوزیلند را به تولیدکننده اصلی این میوه در خارج از چین تبدیل کردند. تا سال ۱۹۴۰، کیوی به طور گسترده در نیوزیلند کشت می‌شد. این میوه‌ها میان وعده مورد علاقه سربازان آمریکایی و بریتانیایی مستقر در نیوزیلند در طول جنگ جهانی دوم بودند و منجر به صادرات کیوی از نیوزیلند به عنوان یک محصول ویژه شد. کیوی‌ها از دهه ۱۹۳۰ به صورت آزمایشی در کالیفرنیا کشت شدند و تا دهه ۱۹۸۰، چندین کشور دیگر نیز این میوه‌ها را به صورت تجاری برای تجارت بین‌المللی تولید می‌کردند. امروزه، کیوی در سراسر جهان کشت می‌شود و تولیدکنندگان اصلی آن شامل چین، نیوزیلند، استرالیا، شیلی، ایران، ایتالیا، ایالات متحده، ژاپن، فرانسه، یونان، آلمان و اسپانیا هستند. در فصل، کیوی از طریق بازارهای محلی در مناطق کشت خود فروخته می‌شود و همچنین از طریق سوپرمارکت‌ها، توزیع‌کنندگان و عمده‌فروشان صادر و فروخته می‌شود.
ماندگاری
کیوی های سبز کامل رسیده در کیسه داخل یخچال بین ۵ تا ۱۰ ماندگاری خواهند داشت. کیوی های سفت تر و کم تر رسیده ممکن است مدت طولانی تری گاهی تا ۱ ماه ماندگاری داشته باشند.
اصل و نسب
منشأ باستانی آن در چین است و بعدها در نیوزیلند توسعه داده شد.